مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان زنجان از محدودیت‌های مالی و عدم تناسب کمک‌معیشت‌ها با شرایط اقتصادی گلایه کرد. به گفته او، افزایش حق پرستاری ایثارگران و بهبود وضعیت معیشتی آنان، مستلزم تخصیص بودجه کافی از سوی دولت و تصویب مجلس شورای اسلامی است. این در حالی است که جامعه ایثارگری، به ویژه خانواده‌های معظم شهدا و جانبازان، با مشکلات جدی معیشتی دست و پنجه نرم می‌کنند.
دغدغه اصلی ایثارگران: معیشت و تورم
عباس برزگر، مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان زنجان، در جمع خبرنگاران، مسائل معیشتی را دغدغه اصلی جامعه ایثارگری، به‌ویژه خانواده‌های معظم شهدا و ایثارگران دانست. او تاکید کرد که مبالغ پرداختی در قالب کمک‌معیشت، هیچ تناسبی با شرایط اقتصادی و تورم موجود ندارد.
برزگر با اشاره به محدودیت‌های بنیاد شهید گفت: “منابع مالی بنیاد محدود است و اعتبارات موجود نیز در چارچوب قانون و با ملاحظات خاصی هزینه می‌شود. همین مسئله موجب شده که جامعه ایثارگری که باید به عنوان قشر ویژه مورد حمایت قرار گیرد، در عمل از حمایت‌های متناسب و کافی برخوردار نباشد.”
عدم کفایت کمک‌معیشت‌ها و چالش‌های حق پرستاری
وی افزود که مبالغ پرداخت شده تحت عنوان کمک‌معیشت یا مستمری به خانواده‌های ایثارگران، پاسخگوی هزینه‌های روزمره زندگی نیست. این وضعیت زمانی نگران‌کننده‌تر می‌شود که حتی خانواده‌های شهدا با حکم حقوقی نیز، به دلیل تغییر وضعیت شغلی یا بازنشستگی، دریافتی‌ای کمتر از حداقل قانونی دارند و تنها کمک‌معیشت اندکی دریافت می‌کنند که قادر به پوشش بخشی از مشکلات اقتصادی آن‌ها نیست.
برزگر در خصوص حق پرستاری نیز توضیح داد که این حق تنها به جانبازان بالای ۵۰ درصد و همچنین جانبازان ۲۰ درصد اعصاب و روان یا شیمیایی تعلق می‌گیرد. حتی در این موارد نیز، شرط سنی و شرایط جسمی خاصی مانند سن بالای ۷۵ سال یا نیاز به مراقبت ویژه برای پرداخت حق پرستاری در نظر گرفته شده است. این شرایط سخت‌گیرانه، موجب شده که بسیاری از والدین شهدا که در سنین بالا نیازمند مراقبت دائم هستند، نتوانند به آسانی از این حق بهره‌مند شوند، چرا که ارائه مدارک پزشکی متعدد و طی مراحل مختلف، گاه دشوار یا حتی ناممکن می‌شود.
درخواست از دولت و مجلس برای حمایت جدی‌تر
مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان زنجان تاکید کرد که بسیاری از جانبازان و خانواده‌های آنان فاقد هرگونه درآمد ثابت هستند و بدون کمک‌معیشت و حمایت‌های جانبی، ادامه زندگی برایشان دشوار شده است. او از دولت و مجلس درخواست کرد که به این وضعیت توجه جدی داشته باشند و حداقل‌ها را برای این قشر فراهم کنند.
برزگر خاطرنشان کرد که بنیاد شهید تابع قوانین و بخشنامه‌های دولتی است و افزایش مبالغ کمک‌معیشت و حق پرستاری منوط به تخصیص بودجه از سوی دولت و تصویب مجلس است. او اذعان داشت: “بنیاد بدون تامین منابع مالی نمی‌تواند نسبت به افزایش پرداخت‌ها اقدام کند. اما این واقعیت را باید پذیرفت که مبالغ فعلی با شرایط واقعی جامعه تطابقی ندارد و نیازمند بازنگری و اصلاح است.”
این وضعیت نشان‌دهنده لزوم بازنگری در سیاست‌های حمایتی از ایثارگران و خانواده‌های آنان است تا زحمات و فداکاری‌های این قشر ارزشمند، با حمایت‌های مالی و معیشتی متناسب همراه باشد. آیا با توجه به اهمیت جایگاه ایثارگران، راهکارهای دیگری برای تامین مالی پایدار و کافی جهت ارتقاء سطح زندگی آنان می‌توان یافت؟
