مریم حسینیان، نویسنده خلاق و صاحب‌سبک ادبیات داستانی ایران، پس از سال‌ها مبارزه با بیماری سرطان، در دهم مردادماه ۱۴۰۴ چشم از جهان فروبست. پیکر او طبق وصیتش در شهر زادگاهش مشهد و در قطعه هنرمندان آرام خواهد گرفت. مراسم خاک‌سپاری به‌صورت خصوصی و با حضور خانواده و نزدیکان برگزار می‌شود.
مراسم یادبود در مشهد و تهران
بر اساس اطلاعیه خانواده این نویسنده، مراسم یادبود مریم حسینیان روز دوشنبه ۱۳ مردادماه از ساعت ۲۱ تا ۲۲:۳۰ در مسجد توفیق مشهد، واقع در احمدآباد، نبش طالقانی ۹ برگزار خواهد شد. همچنین مجلس یادبودی در تهران نیز در نظر گرفته شده که زمان و مکان آن متعاقباً اعلام خواهد شد.
در متن این اطلاعیه آمده است: «سیده‌مریم حسینیان از تن تهی شد و سرشار نور… فقدان او فقدان مهر است و بخشش و گشاده‌رویی. نویسنده پرجانی که کلماتش را یادگاری گذاشت برای آنان که خواهند خواند. او جوان افتاد و این رعونت عالم غدار است و ما تسلیم مشیت پروردگار…»
زندگی و آثار ماندگار
مریم حسینیان متولد اول فروردین ۱۳۵۴ در مشهد بود. او تحصیلات خود را در رشته مهندسی خاک‌شناسی از دانشگاه فردوسی مشهد و کارشناسی زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه پیام نور مشهد به پایان رساند. حسینیان در سال‌های اخیر با بیماری سرطان دست‌وپنجه نرم می‌کرد و در روزهای پایانی عمرش به کما رفت.
از جمله آثار برجسته او می‌توان به رمان «بهار برایم کاموا بیاور» اشاره کرد که در سال ۱۳۸۹ منتشر شد و نامزد جایزه بنیاد هوشنگ گلشیری شد. دیگر آثار او شامل «بانو گوزن»، «ما اینجا داریم می‌میریم»، «نئوهاوکینگ‌ها یا سازش با سوراخ‌های جوراب مورچه»، مجموعه داستان «مار یا انگشت» و بازآفرینی داستان‌های «منطق‌الطیر» برای نوجوانان است.
وداع با نویسنده‌ای پرجانی
مریم حسینیان با قلمی سرشار از احساس، تخیل و صداقت، جایگاه ویژه‌ای در میان نویسندگان نسل خود داشت. آثار او با نگاهی انسانی و بی‌پیرایه، مخاطبان را به تأمل و همدلی دعوت می‌کرد. درگذشت او ضایعه‌ای برای ادبیات معاصر ایران است و یاد و نامش در ذهن دوستداران داستان‌نویسی باقی خواهد ماند.
خانواده او در پایان اطلاعیه خود نوشته‌اند: «کلمات پرمهر شما بی‌تردید آرام‌بخش روح اوست. که فردوسی بزرگ نوشت: شکاریم یک‌سر همه پیش مرگ.»
